Het waait flink. De afgelopen dagen regende het zoveel en hard, dat ik niet de moed kon vinden om te wandelen. Nu voelt het als tijd om een flinke wandeling te maken. Af en toe wat regen. Best fris. Ik struin door een bijna kaal bos, op de overgang van herfst naar winter. Mijn voeten laten wolkjes blad zweven. Zo af en toe kruist een wandelaar mijn pad. Het pad is bijna voor mij alleen.…
Het wordt kouder. In de avond ontstaat er nevel boven de weilanden. Het wordt steeds vroeger donker. Een uur voor zonsondergang struin ik door het Weleveld bij Zenderen onder een imposante wolkenlucht. Wolken. Ze bestaan uit waterdruppels of ijskristallen. Ik weet er weinig van. Toch fascineren de vormen. Het kleurenspel. Licht en donker. Wit, rood en oranje. Grijstinten. Wolken vertellen verhalen. Ik herinner me een Noorse wandeltocht in de bergen met een strakblauwe lucht. Een…
Terwijl ik over de Fayersheide struin, valt mijn oog op een rode kever op een graspol. Het rood contrasteert mooi tegen de zwarte onderkant en zwarte poten. Duidelijk geen lieveheersbeestje, want de dekschilden van de kever zijn stiploos knalrood. Invoeren in waarneming.nl levert een naam op: rode populierenhaan. Ik zie er 2, voer ik in bij mijn waarnemingen. Als ik verder loop, zie ik er meer. Ik ga door mijn knieën om een overduidelijk dikke…
Het is augustus. Gallentijd. Gallen lijken te leven in een voor veel mensen onbekende wereld. Het zijn ingenieuze kraamkamers die ontstaan doordat onder andere galwespen, galmuggen en galvliegen een stengel aanprikken en een chemische stof inspuiten. Samen met een of meerdere eitjes. De plantencel gaat daardoor woekeren. En weet precies hoe die moet woekeren: elk type gal heeft haar eigen uiterlijk. In die gal worden de larven groot. En vaak zijn er weer andere insecten…
Ik lig op mijn knieën in het gras, op de overgang van gemaaid gras en ongerept grasland. Het ongerepte deel is kleurrijk gemêleerd met geel, roze, wit en paars. Wilde bloemen tot zover het oog rijkt. Mijn knieën worden nat, het grasland is vochtig. Dat is ook goed te zien aan de soorten die er groeien. Zoals veenwortel, kattenstaart, melkeppe en waternavel. Langs de rand van gemaaid en ongerept, krioelt het leven. De bloedcicades springen…
Struinend op de Fayersheide zie ik een jonge torenvalk op de torenvalknestkast heen en weer lopen. In de kast zit ook een jong. In alle rust. Ik heb mijn spottingscope mee en observeer meer dan een uur wat er gebeurt. Op de kast een afwisseling van lopen, huppen, vleugels uitslaan en stil zitten. Soms gaat dat in stilte. Soms is het geroep goed te horen. Roepen. Om contact, om eten. Je laten horen om niet…
Het is broeierig buiten. Warm en klam. Het regende net en de zon laat de vers gevallen regen verdampen. Ik loop een rondje vlakbij huis. Ik loop langzaam. Sta af en toe stil en kijk. Langs het spoor is een berm. Met een asfaltpad. Op het pad is er alle ruimte voor naaktrecreatie. De ene naaktslak na de andere laat zich op het pad zien. Een slijmspoor trekkend. Een regenworm etend of kauwend op plantenresten.…
In het Vechtdal, tegen de avondschemering, lopen we met zijn tweeën over een zandpad. Mijn metgezel met een werphengel. Met een onderwatermicrofoon in plaats van een haak. Een luisterhengel met een koptelefoon. We klimmen een hek over en staan dan naast een poeltje. We zijn hier met een doel. Knoflookpadden tellen, in voortplantingstijd. Knoflookpadden leven op land, ze graven zich in in zand. Maar als het weer tijd is voor nageslacht ontmoeten ze elkaar onder…
Winter op zijn mooist. Met een flink pak sneeuw. En vorst. Zoals ik me uit mijn jeugd herinner. Wandelen in een witte wereld. Het Springendal, bij de bronnen, is voor mij één van de mooiste landschappen, helemaal als het wit is. Cultuurhistorie. Met oude boerderijen en eikenlanen. Oude schuren. Beekjes met stromend water. En zandpaden. Wat opvalt is dat de winterse omstandigheden sneeuw en ijs in zoveel verschillende vormen laten zien. IJspegels aan takken. Lang,…
Oog voor detail. Als ik stilsta op een ogenschijnlijk lege heide, blijkt er ineens van alles te leven. Ik ga door mijn knieën om de kale jonker van dichtbij te bekijken. Een fascinerende plantennaam: zo kaal is deze jonker niet. Wel ziet hij er gevaarlijk uit met zijn scherpe stekels. Een spin met een knalgroen achterlijf heeft beschutting gezocht tussen de beschermende stekels. Een plek waar een vogel hem niet snel zal opeten. De spin…