Zwarte eikels
Soms is iets zo vanzelfsprekend, dat je er altijd langs loopt. Of in dit geval overheen. Zonder dat het echt opvalt. Halve eikels tussen de bladeren op de bosgrond. Alsof ze zwartgeblakerd zijn. De keer dat ik mijn gedachten er vluchtig overheen liet gaan, kwam er een ‘eikels die vergaan op’. En toen werd die verdrongen door een volgende gedachte. Maar soms is een verhaal toch anders dan het lijkt. De zwarte eikels vergaan inderdaad.…